O Boże, mój Boże! Oto Twoi biedni słudzy, oto Twoi wierni poddani i Twoje służebnice, którzy skłonili się przed Twoją wzniosłą wypowiedzią, ukorzyli się u Twego Progu światłości i świadczyli o Twojej jedności, dzięki której Słońce zajaśniało we wspaniałości południa. Usłuchali oni wezwań, któreś zanosił ze swojego ukrytego Królestwa, i z sercami drżącymi z miłości i uniesienia odpowiedzieli na Twoje wołanie.
O Panie, obsyp ich deszczem swojego miłosierdzia, skieruj na nich wszelkie wody Twojej łaski. Spraw, aby rozwijali się niczym piękne rośliny w niebiańskim ogrodzie, a dzięki pełnym i nabrzmiałym obłokom Twoich dobrodziejstw i głębokim rozlewiskom Twojej obfitej łaski daj, aby ten ogród zakwitł i aby zawsze był zielony i olśniewający, zawsze świeży, mieniący się i piękny.
Tyś jest zaprawdę, Mocnym, Wywyższonym, Potężnym, Tym, który jako jedyny w niebiosach i na ziemi pozostaje niezmienny. Nie ma innego Boga poza Tobą, Panem objawionych znaków i dowodów.