Wiele oziębłych serc, o mój Boże, rozpalił ogień Twojej Sprawy i wielu uśpionych obudziła słodycz Twojego głosu. Iluż to obcych szukało schronienia w cieniu drzewa Twojej jedności i iluż spragnionych łaknęło w dniach Twoich zdroju Twojej wody życia!
Błogosławiony jest ten, który skierował się ku Tobie i pospieszył, aby dotrzeć do brzasku światłości Twojego oblicza. Błogosławiony jest ten, który z pełnią uczuć zwrócił się w stronę Miejsca Świtu Twego Objawienia i Krynicy Twojego natchnienia. Błogosławiony jest ten, który na Twojej ścieżce poświęcił wszystko, czymś go obdarzył w swojej szczodrości i łaskawości. Błogosławiony jest ten, który w swej przejmującej tęsknocie za Tobą wyzbył się wszystkiego z wyjątkiem Ciebie. Błogosławiony jest ten, który raduje się bliską komunią z Tobą i uwolnił się od wszelkiego przywiązania do kogokolwiek prócz Ciebie.
Błagam Cię, o mój Panie, na Tego, który jest Twoim Imieniem, który siłą Twojej wszechwładzy i mocy wzniósł się ponad horyzont swojego więzienia, abyś zarządził dla wszystkich to, co godne jest Ciebie i przystoi Twojej wzniosłości.
Twoja moc, zaiste, może wszystko sprawić.