Wszelki majestat i chwała, o Boże mój, wszelkie panowanie i światłość, i wielkość, i wspaniałość niechaj będą Tobie. Ty obdarzasz władzą kogokolwiek zechcesz i odmawiasz jej komukolwiek zapragniesz. Nie ma innego Boga poza Tobą, Wszystko Posiadającym, Najwznioślejszym. Tyś jest Tym, który z nicości tworzy wszechświat i wszystko, co się w nim kryje. Nic nie jest godne Ciebie poza Tobą samym, wszyscy oprócz Ciebie są wygnańcami w Twojej świętej obecności i niczym w porównaniu z chwałą Twojej własnej Istoty.
Niegodzien jestem, by wysławiać Twoje cnoty, lecz mogę Cię wysławiać jedynie tym, czym Tyś sam siebie wysławiał w swojej doniosłej Księdze, w której mówisz: »Żaden wzrok Go nie ogarnia, lecz On ogarnia wszystko. On jest Wnikliwym, Wszystko Dostrzegającym« . Chwała Ci bądź, o mój Boże, zaiste, żaden umysł ani wzrok, jakkolwiek bystry i spostrzegawczy, nigdy nie uchwyci natury najmniej znaczącego z Twoich znaków. Zaprawdę, Tyś jest Bogiem i nie ma innego Boga poza Tobą. Świadczę o tym, że jedynie Tyś sam jest wyrazem swoich przymiotów i że czyjekolwiek wysławianie poza Twoim nigdy nie dotrze do Twego świętego dworu ani nikt prócz Ciebie nie pojmie żadnego z Twoich przymiotów.
Chwała Tobie, wywyższony jesteś ponad opis kogokolwiek poza swoim, albowiem stosowne wysławianie Twoich cnót oraz zrozumienie ukrytej rzeczywistości Twojej Istoty przekracza ludzkie pojmowanie. Zbyt znakomita Twoja chwała, by opisywały Cię Twoje stworzenia i by kiedykolwiek poznał Cię ktokolwiek poza Tobą samym. Poznałem Cię, o mój Boże, albowiem Tyś dał mi poznać siebie, a nie poznałbym Cię, gdybyś mi się nie objawił. Wielbię Cię, albowiem Tyś mnie do siebie wezwał, a nie wielbiłbym Cię, gdyby nie Twoje wezwania.