هوالأبهی
ای محبوبِ یکتا ای مقصودِ بـیهمتا، عون و عنایت فرمودی و صون و حمایت نمودی، بیچارهای را مُعین و ظَهیر گشتی و افتادهای را مُجیر و دستگیر. ستایش و نیایش تو را سزاوار که بزرگواری و مُعین و مُجیرِ هر نیکوکار. ای پروردگار مرا ثابت دار تا در سبیلت دلیلِ متحیّربن گردم و در طریقت هادی هر طالبِ کَلیل. توئی مقتدر و توانا.