هُواللّه
ای پروردگار، ستايش تو را که اين بي‌نوا را با نوا کردی و اين مُستمَند را به گنج روان دلالت فرمودی، اين قافلۀ گُمگَشته را به کعبۀ مقصود هدايت فرمودی و اين ماهیِ تشنه لب را از مَعينِ عينِ تسنيم نوشانيدی، پس اگر در دهان صد هزار زبان بگشايم و به هر زبان حمد و ستايشِ تو نمايم از عُهدۀ شُکرِ الطافت در نيايم که چنين موهبتی مبذول فرمودی و چنين اِحسان رايگان داشتی. ای يزدان مهربان، ثابت نما و نابت کن، مُستقيم فرما و در محفل اسرار همدم و نديم کن، ای کريم، توئی صاحب فضل عظيم، اِنّکَ اَنتَ الرّحمَنُ الرّحيم.