پَروَردِگارا مِهربانا پادشاها دادرَسا

حمد و ثنا و شكر و بها تو را سزاست كه گنجِ شناسائی را در دل وديعه گذاردی و لطيفۀ وجود را از آب و گِل بر انگيختی. توئی توانائی كه قوّت و شوكتِ عباد تو را ضعيف ننمود و لشكرِ غَفلت و عَسكَرِ غرور و ثروت تو را از اراده باز نداشت. در حينی كه سِهامِ ضغينه و بَغضا از جميع جهات طيّار به‌استقامتِ تمام قائم و بما يَنبَغی قائل. ظلمِ فراعنه تو را از گفتار منع نكرد و قَهرِ جبابره از ارادۀ غالبه منع نساخت. ای پروردگار، دستوران را راه نما و به‌جنود دانائی و علمِ لَدُنّی مَدَد بخش شايد عبادِ تو را به‌راه راست و خبر بزرگ بشارت دهند و فائز نمايند. ای كريم، نورت ساطع و اَمرَت غالب و حُكمَت نافذ، اوليائت را از دريای بخششت محروم مساز و از برای هر يك، از قلم عنايت، آنچه اليوم سزاوار فضل تو است مرقوم نما و مُقدّر فرما. توئی توانا و توئی دانا و بينا. ای پروردگار، دستوران را آگاه نما تا به آگاهی خود غافلين را آگاه نمايند و گمراهان را به راه آرند تا كُلّ در ظِلِّ قِباب عَظمت و سِدرۀ رحمت جمع شوند و بشنوند آنچه را كه قوّۀ سامعه از برای آن به‌ظهور آمده و مشاهده نمايند آنچه را كه قوّۀ باصره از برای آن موجود گشته. امر امرِ تو و جانها قربان تو.