La Mezlonga Deviga Preĝo
Citenda kaj matene, kai tagmeze kaj vespere
Kiu deziras preĝi, tiu lavu siajn manojn, kaj dum la lavado li diru:
Fortigu mian manon, ho Dio, ke ĝi firme tenu Vian Libron per tia fideleco, ke la mondularo havu nenian potencon super ĝi. Ŝirmu ĝin, ke ĝi ne enmiksiĝu en io, kio ne konvenas al ĝi. Vi estas vere la Ĉio-pova, la Plejpotenca.
Kaj lavante sian vizagon, li diru:
Mi turnis mian vizaĝon al Vi, ho mia Eternulo! Lumigu ĝin per la lumo de Via rigardo. Protektu ĝin, ke ĝi ne turnu sin al iu alia krom Vi.
Tiam li ekstaru kaj, turninte sin al la Kiblo (adorpunkto, t.e. Bahĝi, Akko), li diru:
Dio atestas, ke ne estas alia Dio krom Li. Liaj estas la regnoj de Revelacio kaj kreo. Vere, Li malkaŝis Tiun, Kiu estas la Tagiĝo de Revelacio, Kiu parolis sur Sinajo, per Kiu la Plejalta Horizonto ekbrilis kaj parolis la Lotosa Arbo, trans kiun neniu povas superi, kaj per Kiu estas proklamita la voko al ĉiuj en la ĉielo kaj sur la tero: “Jen, la Ĉionposedanta estas veninta. Tero kaj ĉielo, gloro kaj regado apartenas al Dio, la Sinjoro de ĉiuj homoj, kaj la Posedanto de la Trono en la alto kaj sur la tero malsupre!”
Tiam li klinu sin malsupren, kun la manoj sur la genuoj, kaj diru:
Ekzaltita Vi estas super mia laŭdo kaj la laŭdo de ĉiu apud mi, super mia priskribo kaj la priskribo de ĉiuj, kiuj estas en la ĉielo kaj ĉiuj, kiuj estas sur la tero!
Tiam, starante kun malfermitaj manoj, tenante la polmojn antaŭ la vizaĝo supren, li diru:
Ne senigu je siaj esperoj, ho mia Dio, tiu, kiu kun petegantaj fingroj sin alkroĉis al la orlo de Via kompatemo kaj Via graco, Ho Vi, Kiu el ĉiuj kompatemaj estas la Plejkompatema!
Tiam li sidiĝu kaj diru:
Mi atestas Vian unuecon kaj Vian ununurecon, kaj ke Vi estas Dio kaj ke ne estas alia Dio krom Vi. Vi vere revelaciis Vian Aferon, plenumis Vian Interligon kaj larĝe malfermis la pordon de Via graco al ĉiuj, kiuj restadas en la ĉielo kaj sur la tero. Beno kaj paco, saluto kaj gloro estu sur Viaj amatoj, kiujn la sanĝiĝoj kaj hazardoj de la mondo ne sukcesis malhelpi turni sin al Vi kaj kiuj fordonis ĉion sian, esperante ricevi tion Vian. Vere, Vi estas la Ĉiam-Pardonanta, la Plej Malavara.
(Se iu preferas citi anstataŭ la longan verson ĉi tiujn vortojn: “Dio atestas, ke ne estas alia Dio krom Li, la Helpo en Danĝero, la Mem-Ekzistanta”, tio estus sufiĉa. Kaj same sufiĉus se li, sidante, preferus citi tiujn ĉi vortojn: “Mi atestas Vian unuecon kaj Vian ununurecon, kaj ke Vi estas Dio kaj ke ne estas alia Dio krom Vi.”)
