Ktokolwiek podróżuje w różne strony, żeby nauczać, niechaj odmawia tę modlitwę w górach, na pustyni, na lądzie i na morzu:
O Boże, o Boże! Ty widzisz moją słabość, skromność i pokorę wobec stworzeń Twoich; mimo to jednak zaufałem Ci i powstałem, aby krzewić Twoje nauki pośród wiernych sług Twoich, polegając na Twojej potędze i mocy.
O Panie! Jestem ptakiem ze złamanym skrzydłem, a pragnę wzbić się w Twe bezkresne przestworza. Jakże jest to możliwe bez Twojej opatrzności i łaski, bez Twojego umocnienia i pomocy?
O Panie! Miej litość dla mojej słabości i umocnij mnie swoją siłą, o Panie! Ulituj się nad moją nieudolnością i wspomóż mnie swoją potęgą i majestatem!
O Panie! Gdyby tchnienie Ducha Świętego umocniło najsłabsze spośród Twoich stworzeń, to osiągnęłoby ono wszystko, do czego dąży, i posiadłoby wszystko, czego zapragnie. Zaprawdę, Tyś wspomagał w przeszłości sługi swoje i chociaż byli oni najsłabszymi pośród Twoich stworzeń, najskromniejszymi pośród sług Twoich i najmniej znaczącymi z mieszkańców ziemi, dzięki Twej aprobacie i potędze zdobyli pierwszeństwo przed najsławniejszymi spośród Twojego ludu i najszlachetniejszymi z całej ludzkości. Chociaż wcześniej byli jak ćmy, stali się królewskimi sokołami, a choć byli jak strumyki, stali się morzami dzięki Twoim darom i Twojemu miłosierdziu. Za sprawą Twoich niezwykłych dobrodziejstw zamienili się w błyszczące gwiazdy na horyzoncie przewodnictwa, ptaki śpiewające w różanym ogrodzie nieśmiertelności, lwy ryczące w lasach wiedzy i mądrości i wieloryby pływające w oceanach życia.
Zaprawdę, Tyś jest Łaskawym, Potężnym, Mocnym i Najmiłosierniejszym z miłosiernych.
