Ktokolwiek wybiera się w podróż do jakiegoś miejsca, aby nauczać, niechaj w czasie swej podróży do obcych krajów odmawia tę modlitwę w dzień i w nocy:
O Boże, mój Boże! Ty widzisz, że jestem zachwycony i oczarowany Twoim wspaniałym królestwem, rozpłomieniony ogniem Twojej miłości pośród ludzkości, głosicielem Twojego królestwa w tych wielkich i rozległych krajach, uwolniony od wszystkiego poza Tobą, polegający na Tobie, zapominający o spoczynku i wygodzie, oddalony od swego rodzinnego domu niczym wędrowiec w tych krainach, obcy leżący na ziemi, pokorny przed Twoim wyniosłym Progiem, uległy wobec nieba Twojej wszechmocnej chwały i upraszający Cię pośród mroków nocy i o brzasku dnia, błagający i wołający Cię o poranku i wieczorną porą, abyś łaskawie pomógł mi w służeniu Twojej Sprawie, w rozpowszechnianiu Twoich nauk we wszystkich krainach i wywyższaniu Twojego Słowa na Wschodzie i Zachodzie.
O Panie! Wzmocnij moje barki, pozwól mi Ci służyć ze wszystkich sił i nie pozostawiaj mnie samemu sobie, samotnego i bezradnego w tych stronach.
O Panie! Pozwól mi obcować z Tobą w mej samotności i pozostań moim towarzyszem w tych obcych krajach.
Zaprawdę, Ty umacniasz kogokolwiek zechcesz w tym, czego pragniesz, i zaprawdę, Tyś jest Wszechpotężnym, Wszechmocnym.
