Ty widzisz mnie, o mój Boże, pokornie pochylonego, ukorzonego przed Twoimi przykazaniami, uległego wobec Twojej wszechwładzy, poruszonego mocą Twojego panowania, uciekającego przed Twoim gniewem, błagającego o Twoją łaskę, liczącego na Twoje przebaczenie i drżącego z lęku przed Twoim wzburzeniem. Błagam Cię z mocno bijącym sercem, płynącymi łzami i stęsknioną duszą, w całkowitym uniezależnieniu od wszystkich rzeczy, byś sprawił, by Twoi umiłowani stali się jak promienie światła w Twoich Królestwach, i byś wspomógł swoich wybranych służebników w wywyższaniu Twojego Słowa, aby ich twarze stały się piękne i jaśniejące blaskiem, ich serca napełniły się tajemnicami, a każda dusza zrzuciła ciężar swoich grzechów. Ustrzeż ich więc od napastnika, tego, który stał się bezwstydnym i bluźnierczym złoczyńcą.
Zaprawdę, Twoi miłośnicy są spragnieni, o mój Panie, zaprowadź ich do źródła hojności i łaski. Zaprawdę, oni łakną – ześlij im swój niebiański posiłek. Zaprawdę, oni są nadzy – przyodziej ich szatami nauki i wiedzy.
Oni są bohaterami, o mój Panie, poprowadź ich na pole walki. Oni są przewodnikami – niech przemawiają, dając argumenty i dowody. Oni są duszpasterzami, spraw, aby podawali kielich wypełniony winem pewności. O mój Boże, uczyń ich pieśniarzami, którzy śpiewają w pięknych ogrodach, uczyń ich lwami spoczywającymi w gąszczu i wielorybami zanurzającymi się w bezdennych głębinach.
Zaprawdę, Tyś jest Tym, który obfituje w łaski. Nie ma innego Boga poza Tobą, Potężnym, Mocnym, Zawsze Obdarzającym.
