W Imię Boga, Najwyższego! Wysławiony i pochwalony bądź, Panie, Boże Wszechmogący! O Ty, którego mądrości mędrzec nie dorówna ani nie sprosta, przed którego wiedzą uczony wyznaje swoją niewiedzę, przed którego potęgą mocarny słabnie, przed którego bogactwem zamożny świadczy o swoim ubóstwie, przed którego światłością oświecony gubi się w ciemnościach, ku którego świątyni mądrości zwraca się istota wszelkiego zrozumienia, a wokół którego sanktuarium obecności krążą dusze całej ludzkości.
Jakżeż mogę więc opiewać i rozprawiać o Twojej Istocie, której ani mądrość mędrców, ani wiedza uczonych nie zdołały ogarnąć, gdyż żaden człowiek nie może opiewać tego, czego nie pojmuje, ani też opowiadać o tym, czego nie może dostąpić, albowiem Tyś od zarania wieków był Niedosiężny, Nieprzenikniony. Choć nie jestem w stanie wznieść się do niebios Twojej chwały ani szybować w królestwach Twojej wiedzy, jednak mogę opowiadać o Twoich znakach, które mówią o Twoich wspaniałych dziełach.
Na Twoją Chwałę! O Umiłowany wszystkich serc, o Ty, któryś sam jeden zdolny jest ukoić ból tęsknoty za Tobą! Choćby wszyscy mieszkańcy nieba i ziemi zjednoczyli się, aby wychwalać najmniejszy z Twoich znaków, w którym i przez który Tyś sam się objawił, nie byliby zdolni tego uczynić, ileż bardziej, by wysławiać Twoje święte Słowo, które jest twórcą wszystkich Twoich znaków.
Wszelka cześć i chwała niech będą Tobie, o którym wszystkie rzeczy dają świadectwo, żeś jest jeden i że nie ma innego Boga poza Tobą, któryś od zawsze był wywyższony ponad wszelkie podobieństwa i porównania i takim na wieczność pozostaniesz. Wszyscy monarchowie są jedynie Twoimi sługami, a wszystkie stworzenia widzialne i niewidzialne są ledwie nicością przy Tobie. Nie ma innego Boga poza Tobą, Łaskawym, Potężnym, Najwyższym.
