هواللّه
ای پروردگار ای کردگار مهربان، بندگانت در اطراف و اکناف مُتفرّق و مُتشتّت و پریشان، سرگردان بی‌سر و سامان، در هر نَفَسی در دامی گرفتار و در هر یومی در بومی سرگردان، به یاد تو دلخوشند و به نارِ محبّتت در آتش، سرگشتۀ کوی تو اند و آشفتۀ روی و موی تو، عنایتی کن مرحمتی نما که کلّ در ظلّ ممدود و سایۀ خیمۀ محمود در تحتِ لواءِ مقصود مجتمع گردند و بر ارائک و سُرُرِ مُتقابِلین جالس گردند و از کأس موهبت نوشند و از صهباءِ عنایت سرمست گردند، توئی قادر و توانا. ای پروردگار، این سراج‌های روشن را از اریاحِ امتحان و افتتان محافظت فرما و این طیورِ بال و پر شکسته را در حدیقۀِ فضل آشیانه بخش، این بی‌نصیبان را نصیب ده و این درماندگان را درمانی عنایت کن. توئی کریم توئی رحیم و توئی علیم.