راز و نياز- شكر و ستايش
بِسْم اللّهُ الاقدَس اَلاعظَمِ العَلِيّ الابهی اِلهَا مَقصُودا مَحبوبا كَريما رَحيما توئی آن عليمی كه هيچ امری از تو مَستور نبوده و نخواهد بـود و توئی آن خَبيری كه از اسرارِ قلوب و نفوس و…
حضرت بهاءالله • 120 words
الهی الهی سِراج امرت را به دُهنِ حِكمَت بر افروختی، از ارياح مختلفه حفظش نما. سِراج از تو، زُجاج از تو، اسبابِ آسمان و زمين در قبضۀ قدرتِ تو. اُمَراء را عدل عنايت فرما و عُلَما را انصاف.…
حضرت بهاءالله • 67 words
هُوالنّاصِرالمُعينُ (اِلهَا كَريما رَحيما) به تو توجّه نموده‌ام و به حَبل عنايتت مُتِمَسّكم و به ذِيلِ كَرَمَت مُتشَبّث. توئی آن كَريمی كه يك قطره از دريای غُفرانت عِصيان عالميان را مَحو…
حضرت بهاءالله • 141 words
اِلها مَعبُودا اين نهالي است تو غَرس نمودی، از اَمطارِ سَحابِ رحمت آبش ده. توئی آن كريمی كه عِصيان عالم تو را از كَرَم منع ننمود و از بدايعِ فضلت باز نداشت، توئی كه جودت وجود را موجود…
حضرت بهاءالله • 56 words
هُوالابهی پـروردگارا، ستايش تو را سزاست که ايـن بی‌کسان را به خِيامِ عنايتت راه دادی و ايـن فقيران را به کَنزِ غَنايت دلالت فـرمودی و اين ذليلان را به عِزّتِ قديمه هدايت کردی. حمد تو را،…
حضرت عبدالبهاء • 41 words
هُواللّه ای بی نياز، سِتايش تو را سزاست که اين گمگشتگان را به شاهراهِ هدايت دلالت فرمودی و اين تشنگان را به عَينِ عِنايت رساندی و اين درماندگان را در ظِلّ کلمۀ الهيّه پناه دادی. اِنّکَ…
حضرت عبدالبهاء • 38 words
هُوالابهی ای بخشنده و درخشنده و مهربان، شکر تو را که شاهراه حقيقت نمودی و عِنايت فرمودی و صبحِ روشنی طالع نمودی و فضای گلشنی واسع بگستردی، در ظلّ شَجَرۀ اَنيسا مأوی بخشيدی و بزم الَست…
حضرت عبدالبهاء • 76 words
هُواللّه ای پروردگار، مرا بيدار کن هشيار نما، از غيرِ خود بيزار کن و به محبّتِ جمالت گرفتار نما، نفحۀ روح‌القدس بخش و ندای ملکوت ابهی بگوش رسان، قوّتِ روحانی عطا کن و سِراجِ رحمانی در…
حضرت عبدالبهاء • 122 words
هوالأبهی ای یزدانِ رحمن، جانم فدای خاکِ آستانت، بویِ خوشی به مَشامم رسان و به کوی خویش دلالت فرما، بیچاره‌ام چاره‌ای کن، آواره‌ام دلِ صد پاره ده، مونس جانم باش و راحت و مَسرّتِ وجدانم گرد،…
حضرت عبدالبهاء • 53 words
هُواللّه ای پروردگار، ستايش تو را که اين بي‌نوا را با نوا کردی و اين مُستمَند را به گنج روان دلالت فرمودی، اين قافلۀ گُمگَشته را به کعبۀ مقصود هدايت فرمودی و اين ماهیِ تشنه لب را از مَعينِ…
حضرت عبدالبهاء • 103 words
هُوالابهی ای خداوند، تو شاهد و آگاهی که در دل و جان جز آرزویِ رضای تو مُرادی ندارم و جز در بَزمِ ميثاق راهی و کامی نجويم، شب و روز دردمندِ دردِ تو‌ام و روز و شب مجروحِ تيغ و خدنگِ تو، جز به…
حضرت عبدالبهاء • 118 words
هُواللّه ای خداوندِ يکتا ای پروردگارِ بي‌همتا، ستايش و نيايش تو را که اين اِکليلِ جَليل را بر سر اين ضُعفا نهادی و اين رِداء عِزّتِ ابديّه را بر دوشِ اين فقرا دادی، پَرتوِ تقديست بر هيکلِ…
حضرت عبدالبهاء • 85 words
هُواللّه خدايا، شکر تو را که اين دل و جان به جانان رساندی و اين بـی ‌بهره را نصيبِ بی پايان بخشيدی، اين گمگشته را به کوی خويش خواندی و اين سر گشته را در پناهِ خود سر و سامان دادی. توئی…
حضرت عبدالبهاء • 49 words
هواللّه خدایا، تو را شکر باد که این بیگانه را آشنای خویش نمودی و این بیچاره را به پناهِ خود راه دادی، تشنۀ جان سوخته را آبِ حیات بخشیدی و ماهیِ لب تشنه را به عَذبِ فُرات در آوردی. لَکَ…
حضرت عبدالبهاء • 48 words
هواللّه ای پروردگار، دردمندان را درمان کن و هوشمندان را مَحرَمِ ایوان، اُفقِ علّیین را به نور مُبین روشن نما و ساحتِ دل‌ها را رشکِ گلزار و گلشن کن، هر یک از احبّاء را نَجمِ هُدی نما و هر یک…
حضرت عبدالبهاء • 119 words
هُواللّه پروردگارا آمرزگارا، هرچند گنه‌کارم ولی جز تو پناه ندارم، شکر تو را که در اين آوارگیِ کوه و صحرا و بيچارگی و آزردگی در دريا باز به فرياد رسيدی و تأييد فرمودی و توفيق بخشيدی و به…
حضرت عبدالبهاء • 108 words
هُواللّه ای خـداونـد، ایـن گُمگَشتِگان کـوی خـویش را عـاشقانِ فـارغ از بیگانه و خـویش فـرمـا. تـوئی قـادر و تـوانـا.
حضرت عبدالبهاء • 19 words
هو الابهی الابهی پروردگارا آمرزگارا چگونه زبان بستایشت گشایم و پرستش و نیایش نمایم تقریر عین تقصیر است و تحریر دلیل نادانی در این امر عسیر زبان آلتی است مرکّب از عناصر صوت و بیان عرضی است…
حضرت عبدالبهاء • 107 words
هُواللّه ای خدای پرعطای ذو المنن واقف جان و دل و اسرار من در سحرها مونس جانم توئی مطّلع بر سوز و حرمانم توئی هر دلی پیوست با ذکرت دمی جز غم تو می‌نجوید محرمی خون شود آن دل که بریان تو نیست…
حضرت عبدالبهاء • 103 words
راز و نياز- شكر و ستايش

هُوالابهی

ای بخشنده و درخشنده و مهربان، شکر تو را که شاهراه حقيقت نمودی و عِنايت فرمودی و صبحِ روشنی طالع نمودی و فضای گلشنی واسع بگستردی، در ظلّ شَجَرۀ اَنيسا مأوی بخشيدی و بزم الَست آراستی و از جامِ ميثاق سر مست فرمودی و در زمرۀ ثابتان اين دوستان را محشور نمودی. ای مهربان، توئی مؤسّسِ عهد و پيمان، ای يزدان توئی ملجأ و پناه راسخان، ای مَنّان توئی مُذِلِّ بي‌خردان و مُنتَقِمِ از مُتزلزلان.

ع ع

Bahá’í Prayers
Get the app
share prayer
Share on Facebook
Tweet
Bahá’í Prayers
Get the app