هُواللّه
پروردگارا آمرزگارا، هرچند گنه‌کارم ولی جز تو پناه ندارم، شکر تو را که در اين آوارگیِ کوه و صحرا و بيچارگی و آزردگی در دريا باز به فرياد رسيدی و تأييد فرمودی و توفيق بخشيدی و به خدمتِ آستانت سزاوار کردی، موری را قُوّتِ سليمانی بخشيدی و پشه‌ای را شيرِ بيشۀ رحمانی فرمودی، قطره‌ای را موجِ دريا دادی و ذرّه‌ای را به ذُروِۀ الطاف رساندی، هرچه بود از تو بود و الّا خاکِ ضعيف را چه قوّتی و وجود نحيفِ را چه قدرتی. پروردگارا، به گناه مگير پناه ده، عِصيانِ مبين غُفران نما، در لياقت منگر بابِ عنايت بگشا. توئی مقتدر و توانا توئی عالم و بينا.