هُواللّه
ای پروردگار، ايـن گنهکار را از اغيار بيزار نما و به محبّتِ خويش گرفتار نما، از بند و کمندِ هَوی و هَوس رها کن و در دامِ محبّتِ جمالِ ابهی بيفکن تا آنچه غير اوست فراموش کنم و از بادۀ محبّتت سَرمست و مَدهُوش گردم. ای خداوند، نادانم و به گُمانِ خويش گرفتار، چارهای کن و اين افتاده را از نفسِ اَمَّاره نجات بخش، هر دم وسوسهای نمايد و در هر نَفَس دامِ تازهای نهد. ای خداوند، تو نجات بخش و رهائی ده و به نفحاتِ قدسِ خويش چارهای کن شايد اين دل از عالمِ آب و گِل رهائی يابد و در اوجِ رحمانی پروازی نمايد و به روحِ اِنقطاع بياسايد.