هواللّه

ای دلبرِ ابهی ای محبوبِ یکتا، دل از هر دو جهان برداشتیم چون عَلَمِ محبّت برافراشتیم، رخ از عالم و عالمیان برتافتیم چون رویِ دلجوی تو یافتیم، چشم از غیر تو بستیم چون به جمالِ تو گشودیم. ای معشوقِ حقیقی، پرتوی در دل‌ها افکن و جلوه‌ای در قلوب بنما تا از هر قیدی آزاده گردیم و بکلّی گرفتار تو شویم، شعلۀ میثاق گردیم و نُجومِ بازغه از مَطلَعِ اشراق.

ع ع