هُوالابهی

خدايا، اين چه فضليست که عنايت فرمودی و اين چه احسانيست که ارزان کردی؟ قلوب را حُکمِ قلب واحد دادی و نُفوس را رابطۀ شخصِ مُنفَرِد، اجسام را احساسِ جان عنايت کردی و اجساد را اِدراکِ روح و روان، اين ذَرّاتِ تُرابيّه را به شُعاعِ آفتابِ رحمانيّه نمايش و وجودی عنايت کردی و اين قطراتِ فانيه را به امواجِ بحرِ احديّت هيجان و طوفان مرحمت فرمودی. ای توانائی که کاه را قُدرت کوه عنايت کنی و خاک را جلوه گاه آفتابِ پر شکوه فرمائی، لطف و مرحمتی که بر خدمتِ امرت قيام نمائيم تا در بين ملأ امکان شرمسار نگرديم.

ع ع