هُواللّه

ای پروردگار، اين نَفسِ پاک توجّه به ملکوتِ تو نمود و تَضَرّع و زاری کـرد، تا حال اسيرِ ناسوت بود حال قَصدِ ورود در ملکوتِ بقا نمود و تـوجّه به جهانِ روحانی کـرد و اميدِ الطاف نامُتِناهی داشت. ای آمرزگار، گُنه بيامرز و عَفو و غُفران مَبذول دار، اين تشنه را به چشمۀ حيات رسان و اين ماهی را در بحرِ بی پايانِ غُفران غوطه ده تا اين طير به گلشنِ رحمانی پرواز نمايد و در حَدائقِ عَفو و مَغفرتِ نامتناهی درآيد. توئی آمرزنده و بخشنده و مهربان.

ع ع