هُوالابهی

آمرزنده و مهربانا، اين جان‌های پاک از زندانِ خاک آزاد شدند و به جهانِ تو پرواز کردند، نيکخو بودند و مَفتونِ روی تو و تشنۀ جویِ تو، در زمانِ زندگانی به نَفحۀ رحمانی زنده شدند، ديدۀ بينا يافتند، گوشِ شنوا داشتند، از هر بستگی آزاد بودند و پيوسته به عِناياتت خُرَم و دلشاد. حال به جهانِ راز پرواز نمودند و در جوارِ رحمتت بر شجرۀ طُوبی لانه و آشيانه سازند و به نَغمه و تَرانه پردازند. خدايا اين نفوس را گناه بيامرز و از چاه به اوجِ ماه برسان، در گُلشنِ الطاف راه ده و در چَمَنِ عَفو و غُفران پناه بخش، سَرورِ آزادگان کن و در حَلقۀ مُقَرّبان درآر، بازماندگان را نوازش فرما و آسايش بخش و زيورِ عالمِ آفرينش کن تا به ستايشِ تو پردازند و به تَسبيح و تَقديس تو. توئی عَفُوّ توئی غَفور توئی آمرزنده و مهربان.

ع ع