اِلهَا مَعبُودا مَسجودا

به يك كلمه از كلماتِ عُليا ارض و سَما را خلق فرمودی و به يك قطره از دريایِ جودت وجود را موجود نمودی. توئی مقتدری كه قوّت و قدرت جَبابرۀ ارض و فراعنۀ بلاد تو را از اراده منع ننمود. ای كريم، فقيری به‌ بابت توجّه نموده و ضعيفی به حَبل اقتدارت تمسّك جُسته، از تو كَرَمِ قديمت را می‌طلبد و عفوِ جديدت را سائل و آمل، او را از دريای فضلت محروم منما و از كُوثَرِ زندگانی ابدی ممنوع مساز. توئی قادر و توانا. ای پروردگار، ذرّات عالم بر غَنايت گواهند و بر فضلت مُقرّ و مُعتَرف، آيا مثل تو غنی مثل منی فقير را محروم می‌نمايد؟ حاشا وَكَلّا. اَشهَدُ وَ يَشهَدُ كُلّ الاشياء بِأنّكَ اَنتَ اَكرَمُ‌الأكرَمينَ وَاَرحَمُ‌الرّاحِمينَ.