هُوالابهی

ای پروردگار، اين نفوس آشفتۀ روی تـو‌اند و گُمگشتۀ کوی تـو و عاشقانِ خلق و خـوی تـو، سرمستِ جام تو ‌‌اند و پرندگان بام تو، مرغانِ دست آموز عنايتند و بلبلانِ شيدایِ گُل‌های حقيقت، تشنگانِ چشمۀ رحمتند و آوارگانِ اقليم مرحمت. ای آمرزگار، گناه بندگان غفـران نما و پناه به بيچارگان بخش، تـوئی خدای مهربان و تـوئی صاحب عفو و غفران، ضعيفان را قوّت بخش و عليلان را شفا عنايت فرما و مستمندان را ارجمند کن و افسردگان را اشتعال بخش، از شَرّ افتتانِ عظيم محفوظ و از صدماتِ امتحانِ شديد مصون بدار، بـر عهـد و ميثاق مستقيم کن و بـر پيمـان و ايمـان مستديم، در ظلّ ملکوت ابهـايت منزل ده و در پنـاه جبروت اعلايت مأوی بخش. تـوئی مقتدر و تـوانا تـوئی شنونده و بينا.

ع ع