هُواللّه
ای پروردگار ای کردگار، ما گنه کاريم و تو آمرزگار و ما مقصّريم و تو بزرگوار، هر چند عِصيان مانند دريای بی پايان، ولی عَفو و غُفران تو اعظم از آن، چون نورِ بخششت بدرخشد ظُلَماتِ عِصيان هر چند تاريک و حالک باشد ظِلّ زائل گردد و چون ماءِ طَهور از ملکوتت ای ربِّ غفور نازل شود اوساخِ خطا هر چند عظيم باشد مفقود گردد و سيّئات بَدَل به حَسَنَاتِ موفور شود. ای خداوند اين بندۀِ مستمند را به اوجِ بلند برسان و اين عبدِ مسکين را در درگاه احديّتت پناه ده، هر چند پُر گناهيم در جوارِ رحمتِ کُبری مأوی بخش زيرا تو بخشنده و مهربانی و عَفُوّ و غَفور بر اهلِ جهان، آنچه سزاوارِ رِحمت است شايان فرما و آنچه لايق است مبذول دار. توئی رحمن توئی يزدان توئی حَنّان توئی منّان.