اِلها مَعبُودا مَسجُودا
شهادت می‌دهم به وحدانيّتِ تـو و فردانيّتِ تـو و بخشش‌های قديم و جديدِ تـو. تـوئی آن كريمی كه امطارِ سحابِ سماءِ رحمتت بر شريف و وضيع باريده و اشراقاتِ انوارِ آفتابِ بخششت بر عاصی و مُطيع تابيده. ای رحيمی كه ساذِجِ رحمت بابت را ساجد و جوهرِ عنايت كعبۀ اَمرت را طائف، از تـو سؤال می‌نمائيم فضلِ قديمت را می‌طلبيم و جودِ جديدت را می‌جوئيم كه بر مظاهرِ وجود رحم فرمائی و از فيوضات ايّامت مَحروم نسازی. جميع مُحتاج و فقيرند وَ اَنتَ الغَنيّ الغالِبُ القَديرُ.