هُوالابهی
ای پروردگار ای مهربان، اين دوستان مُعتَکِفِ آستانند و اين ياران از حرارتِ مَحبّت شعلۀ سوزان، به يادِ تو چون بحرِ مَوّاجند و در انجمنِ توحيد چون سِراجِ وَهّاج، هر يک موجی در بَحرِ عِنايتند و هر يک دُرجی از لئالیِ هدايت، در سحرگاه با دلی آگاه بِگريند و بِزارند و در شبانگاه به يادِ جمالت بخوابند و بيارامند، توئی بخشنده و مهربان و توئی پاينده و رحمن. ای بینياز، مُردگان را بيامُرز و بازماندگان را بنواز، درماندگان را درمان شو و آزادگان را پناه و امان، از قُصور در گذر و ذُنوب ببخشا، تـو سَتّاری تـو آمرزگار.