هُواللّه

ای پـروردگار، ايـن دوستان ياران تـو اند و ايـن جمع عاشقانِ پريشان تو، مَلجَائی جز پناه تو ندارند و مَأمَنی به‌غير از بارگاه تو نجويند، پس مَدَد فرما و عنايت و نصرت فرما و هدايت و به آنچه رضای خودت است دلالت کن و بـر اَمرَت مستقيم و استوار بدار، بيچـارگانيـم آوارگانيـم درمانـدگانيـم افسردگانيـم پژمردگانيم، جانی ببخش و روانی بده، دری بگشا گشايشی بنما، سر و سامانی بخش، درد را درمانی بنما، زخم را مرهمی کن و زهر را شِکری نما، ظُلَمات را انوارکن و زحمات را راحتِ آشکار، جز تو ندانيم جز تو نجوئيم جز نامت نگوئيم جز در باديۀ مُحبّتت نپوئيم، مرحمت فرما عنايت کن هدايت بخش، اِنَّکَ اَنتَ القَويّ القَدير.

ع ع