هُواللّه
ای پروردگارِ بی انباز، آن ابرار را در ظلّ عنايتت پرورش ده و آن احرار را از جميع قيودات آزاد فرما، در هر دَمی شبنمی از رشحاتِ ابرِ عنايت عطا فرما و در هر نَفَسی نَفحۀِ مشکين نَفَسی بر مشامشان عرضه دار تا به جان و دل به محبّتت روح و ريحان يابند و مانند نارِ مُوقده در نهايتِ التهاب به آتشِ عشقت افروزند. توئی مقتدر و توانا و توئی کريم و رحيم و بينا.