اِلهَا مَعبُودا مَقصُودا

فقيری از فُقَراء قصدِ بحرِ عطا نموده و جاهلی از جُهلاء به تجلّياتِ آفتابِ علمت توجّه كرده. سؤال می‌كنم تو را به دِمائی كه در راهِ تو در ايران ريخته شد و به نفوسی كه سَطوتِ ظالمين و ظلمِ مشركين ايشان‌را از توجّه به تو منع ننمود و از تقَرّب باز نداشت، اينكه كنيزِ خود را از نُعاقِ ناعقين و شُبهاتِ مُريبين حفظ فرمائی و در ظِلّ قِبابِ اسم كريمت مأوی دهی. توئی قادر بر كُلّ و مُهيمِن بر كلّ. اَشهَدُ وَ تَشهَدُ الأشياءُ كُلّها بِاَنَّكَ اَنتَ المُقتَدِرُالقَديرُ.